 |
| Foto: Kim Bach |
om olympisk arkitektur som postmoderne visuell kulturindustri. Ikke minst har vi hatt et OL i Bejing, som nok tok mange av de utviklingstrekkene som Wergeland påpeker adskillige hakk videre.
Athen-2004 står, ifølge Wegeland, i ein vippeposisjon:
det kan lesast både som eit storstilt nasjonalt marknadsføringsprosjekt i tråd med den moderne OL-tradisjonen, men også som eit uttrykk for eit postmoderne mangfald som utfordrar etablerte OL-konvensjonar og oppfattingar om Hellas og gresk identitet.
Sommar-OL i Athen gjekk føre mellom 13.- og 29. august 2004. Hovudarenaen for det 16 dagar lange arrangementet var OAKA, det Olympiske Athenske Idrettssenter, som hadde blitt teikna om før OL av den spanske arkitekten Santiago Calatrava. OAKA er eit samansett arkitektonisk verk med forgreiningar til gresk kunst- og kulturhistorie så vel som antikk og moderne OL-historie. Det er dessutan eit høgteknologisk anlegg utstyrt med avansert lyd- og videoteknologi. Desse aspekta gjer anlegget til noko langt meir enn eit fysisk rammeverk for idrett; det representerer ein særeigen form for visuell kulturindustri, der arkitekturen er eit verkemiddel i eit større spel av audivisuelle strategiar.
/../
Athen-OL baud på ei utilslørt eksponering av kunst- og kulturhistorie frå den klassiske antikken, men arkitekturen og dei olympiske seremoniane bar også vitnemål om ei breiare og meir vidsynt satsing. Den utstrekte bruken av multimediale verkemiddel, slik som videoteknologi og synkronisering av lyd frå mange kjelder samtidig, gjorde at mange sider ved gresk kunst- og kulturhistorie blei aktualisert. Det mest påfallande var det store tilfanget av høgst levande levande musikk- og dansetradisjonar; eit element som gjorde at gresk samtidskultur fekk ein viktig plass. Olympiastadion, der opnings- og avsluttingsseremoniane gjekk føre seg, var slik sett ein smeltedigel som sameina populærkulturelle og finkulturelle uttrykksformer.
Kilde: Masterbloggen
Sommar-OL i Athen gjekk føre mellom 13.- og 29. august 2004. Hovudarenaen for det 16 dagar lange arrangementet var OAKA, det Olympiske Athenske Idrettssenter, som hadde blitt teikna om før OL av den spanske arkitekten Santiago Calatrava. OAKA er eit samansett arkitektonisk verk med forgreiningar til gresk kunst- og kulturhistorie så vel som antikk og moderne OL-historie. Det er dessutan eit høgteknologisk anlegg utstyrt med avansert lyd- og videoteknologi. Desse aspekta gjer anlegget til noko langt meir enn eit fysisk rammeverk for idrett; det representerer ein særeigen form for visuell kulturindustri, der arkitekturen er eit verkemiddel i eit større spel av audivisuelle strategiar.
/../
Athen-OL baud på ei utilslørt eksponering av kunst- og kulturhistorie frå den klassiske antikken, men arkitekturen og dei olympiske seremoniane bar også vitnemål om ei breiare og meir vidsynt satsing. Den utstrekte bruken av multimediale verkemiddel, slik som videoteknologi og synkronisering av lyd frå mange kjelder samtidig, gjorde at mange sider ved gresk kunst- og kulturhistorie blei aktualisert. Det mest påfallande var det store tilfanget av høgst levande levande musikk- og dansetradisjonar; eit element som gjorde at gresk samtidskultur fekk ein viktig plass. Olympiastadion, der opnings- og avsluttingsseremoniane gjekk føre seg, var slik sett ein smeltedigel som sameina populærkulturelle og finkulturelle uttrykksformer.
Kilde: Masterbloggen
Innlegg
Legg inn en kommentar